.png)
“For God so loved the world that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life. – John 3:16. Now that is the gospel in a nutshell. Everything you need to know about redemption and salvation is in that one verse of scripture twenty-five wonderful words.” – Billy Graham
Een tijdje geleden hoorde ik deze woorden van Billy Graham in een nummer dat opkwam in mijn Spotify playlist. Zo nu en dan luister ik nog wel eens naar de preken van Billy Graham (wat kon die man preken), maar dit korte stukje bleef voor een langere tijd in mijn gedachten plakken. Johannes 3 vers 16, in totaal 27 woorden in de NBV21 vertaling, dat het hele evangelie samenvat.
Sinds ik begonnen ben met mijn werk voor Hungry For Life is dat besef van een wereldwijde gemeenschap, verbonden door Jezus iets waar ik mij over kan fascineren en verwonderen. We zijn als mens geschapen om in een gemeenschap te leven en als Christenen speelt de kerkgemeente daar een belangrijke rol in. In de afgelopen maanden heb ik over de hele wereld gemeenschappen mogen bezoeken en mogen horen over Gods werk zoveel verschillende getuigenissen, dat ik ervan overtuigd ben dat Johannes 3:16 waarheid is voor eenieder die gelooft.
In deze blog hoop ik je daarin mee te nemen en te schrijven over het werk dat ik samen met vele partners mocht uitvoeren in de afgelopen maanden.
De eerste week van januari bracht ik door met familie in een huisje in Nederland. Daarna vlogen de maanden januari, februari en maart voorbij.
Eind januari vertrok ik met een team van het Canadese irrigatiebedrijf Southern Irrigation naar Nsanje in het zuiden van Malawi om samen te werken met de Timotheos foundation aan een landbouwproject. Vorig jaar mocht ik dezelfde reis maken, en werkten we voor het eerst samen met de Timotheos school aan het project. Het was een bijzondere tijd in Malawi waar ik, in mijn rol als teamleider, vooral bezig was met het regelen van alle reislogistiek en het mogelijk maken van een zo goed mogelijk project voor de deelnemers.
Direct na mijn reis in Malawi nam ik afscheid van het team op het vliegveld in Addis Ababa om onze partner Tilahun te bezoeken. Hij is de oprichter van de organisatie Simple Acts of Kindness en richt zich voornamelijk op alleenstaande moeders en straatkinderen, in de Korah-gemeenschap, dicht bij de vuilnisbelt in de stad. Mijn focus was gericht op een beter beeld krijgen van alle projecten die Simple Acts of Kindness uitvoert, het opbouwen van een relatie met Tilahun en de vrijwilligers, en het maken van een planning voor het komende jaar. Daarnaast had ik ook tijd om met mensen in gesprek te gaan.
Een van die ontmoetingen was met een aantal vrienden van Tilahun op de vuilnisbelt in de gemeenschap. Voor mijzelf was het een lastige ervaring om daar rond te lopen; de mix van de geuren, de geluiden, de honderden gieren en de mannen, vrouwen en kinderen die op de vuilnisbelt afval scheiden was lastig om van een afstand te observeren.
Ik raakte in gesprek met Tilahun en zijn vrienden, Bereket, Yibu en Abel. Ze vertelden over hun ervaringen toen zij als straatkinderen op deze vuilnisbelt werkten en leefden. Ik vroeg Tilahun: “Hoe ervaar je God op een plek als deze vuilnisbelt?” Tilahun begint mijn vraag te beantwoorden door terug te gaan naar de tijd dat hij zelf op de vuilnisbelt leefde en op de straat in Addis Ababa verbleef. Hij beschrijft de trauma’s van die tijd, hoe hij opgroeide in eenzaamheid en duisternis. Hij vervolgt zijn antwoord: “Deze mensen lopen dagelijks tussen dood en leven. Zij weten wat de dood is, dus wanneer ze het evangelie horen en horen dat Jezus het leven geeft, willen ze daarin wandelen. Ze zijn onbevreesd.” Tilahun en zijn vrienden, Bereket, Yibu en Abel zijn voorbeelden van deze hoop. Ze zijn getraumatiseerd en hebben vrienden verloren op de vuilnisbelt. Maar ze hebben het leven gevonden en zijn onbevreesd om het licht van Gods Koninkrijk te laten schijnen op deze plek van duisternis. Na mijn bezoek aan de vuilnisbelt wandelde ik samen met Tilahun en zijn vrienden rond in de buurt. Ze maken grappen en plagen elkaar, maar ze delen ook voedselpakketten uit aan alleenstaande moeders, kopen pakjes tissues van straatkinderen en maken een praatje met een aantal ouderen. Deze simpele dingen (Simple Acts of Kindness) doen ze constant en laten zien hoe je de hoop die Jezus geeft, kunt laten zien door het zijn van een licht voor een ander. Dat was hoe ik God ervaarde op een plek als deze.
Een aantal weken later vertrok ik naar de Dominicaanse Republiek. De eerste week spendeerde ik samen met onze partner Carlos Pimentel om alle projecten te bezoeken en te praten over de teams die zullen afreizen en de projecten die we in de komende jaren willen uitwerken.
We werken nu twee jaar samen en het ik vind het geweldig om met Carlos samen te werken. Hij heeft meer dan 30 jaar ervaring in de ontwikkelingssector en heeft een geweldige passie en visie om leiders te trainen en te helpen om hun gemeenschappen te laten bloeien en de kerk in de Dominicaanse Republiek op te bouwen.
De komende jaren hopen we samen in een aantal gemeenschappen te werken aan verschillende projecten, zoals het bouwen van drie scholen, een medische kliniek, lerarenwoningen en het ondersteunen van projecten in de gemeenschap zoals een gezondheids- en voedingsprogramma en leiderschapsprogramma’s.
Een van die projecten is het nieuwe Days For Girls-naaicentrum, waar binnenkort gestart zal worden met de fundering. Dit nieuwe naaicentrum zal meer ruimte bieden om de Days For Girls menstruatiekits te produceren. Het naaicentrum dat nu alle kits produceert wordt te klein en bevindt zich in een garage van een familie, die daardoor een vrij groot deel van hun huis beschikbaar stellen.
Als projectmanager vind ik het geweldig om aan dit soort projecten te werken die bijdragen aan een langdurige impact en onze partners in staat stellen het werk dat zij uitvoeren te vergroten en daardoor meer impact te hebben op de mensen die zij dienen.
Na de eerste week in de Dominicaanse Republiek kwam er een groep van 18 jongeren en 6 begeleiders vanuit Ontario, Canada. Als teamleider hielp ik hen met het uitvoeren van verschillende projecten in New Jerusalem, Juan Tomas en Batey Vasca. Ik herkende mijzelf in een aantal van deze teamleden; de jongste van het team was 14 en de meesten waren 16 jaar oud. Ik had dezelfde leeftijd toen ik op mijn eerste reis naar Guatemala ging. Ik herkende de nieuwsgierigheid en de vragen, maar ook de worsteling die sommigen hadden met het werk dat ze tijdens deze reis deden en hoe ze dit ook in hun dagelijks leven kunnen blijven doen. Het waren inspirerende 10 dagen waar ik verwonderd was over de openheid van de groep en de volwassenheid in hun geloof, dat zeker bijdroeg aan een geslaagd project.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik hoopte deze blog veel eerder te publiceren om jullie als supporters op de hoogte te houden. Ik merkte dat ik het vooruit schoof omdat het nogal veel was om te reflecteren en daarnaast ben ik de afgelopen weken ontzettend druk geweest met het voorbereiden van alle reisverslagen, projectrapporten en de komende teams.
Gelukkig heb ik altijd mooie dingen op de planning. Zo komt volgende week mijn zus Lyona over naar Canada! Ik kijk er naar uit om haar weer te zien en mijn leven en vele mooie plekken van Canada te laten zien. Daarnaast zullen we samen met een aantal vrienden op een roadtrip naar Oregon in de Verenigde Staten gaan.
Ik hoop dat de verhalen die ik hier deel een kleine indruk geven van het werk dat ik mag uitvoeren. Het is meer dan twee jaar geleden dat ik begon met mijn stage voor Hungry For Life en ietwat naïef kon ik niet vermoeden wat God voor mij in petto had in de twee jaar die volgden. Daarom voel ik mij nog steeds op mijn plek hier en groei ik meer en meer in het werk dat ik mag uitvoeren.
With Them
In mijn blogs deel ik veel over de Dominicaanse Republiek, Malawi en Ethiopië. Dit zijn de landen waar ik in werk het meeste mee bezig ben en naartoe reis. Hungry For Life werkt in 15 verschillende landen met 28 internationale partners.
Eén van die landen is Oekraïne, dat sinds 24 februari 2022 door Rusland aangevallen wordt. Hungry For Life werkt sinds die dag met Oekraïense partners en twee van onze stafleden via een netwerk van kerken om noodhulp te bieden aan mensen die in bezette en onlangs bevrijdde gebieden leven.
With Them is een documentaire die gaat over de noodhulp die Hungry For Life biedt in de twee jaar dat deze oorlog bezig is. Werk dat mogelijk is door een 20-jarige relatie die opgebouwd is met vrienden en partners in Oekraïne. With Them gaat over verhalen van verdriet en hoop. Een documentaire die laat zien dat met iemand samen zijn soms al genoeg is. Je weet nooit waar God je heen zal brengen als je zijn voorbeeld volgt.
Ik nodig je uit om deze documentaire te bekijken. Klik op de knop hieronder om de documentaire te bekijken.
Groeten vanuit Canada,
Ruben Verheij
Comentários