Blog 16 - Drie jaar in Canada en een aantal grote stappen

Het is vrijdag! Normaal betekent dit nog een dagje werken, en we kunnen ons klaarmaken voor het weekend. Maar in de afgelopen twee weken waren de vrijdagen net een beetje bijzonderder dan andere vrijdagen.

Vrijdag 28 Februari

De dag begon met een lekker zonnetje. Na een ochtendje op kantoor had ik besloten om de rest van de dag vrij te nemen. Ik had Abby al gevraagd wat zij wilde doen, en op deze eerste zonnige dag van het jaar wilde zij naar Chilliwack Lake gaan. Ze wist nog niet dat ik dit eigenlijk als een vooropgezet plan had bedacht om daar op één knie te gaan.

Met een ring in mijn tas en twee verse croissantjes van de bakker reden we richting het meer, zo’n 40 minuten van Chilliwack. Dit was de plek waar Abby en ik voor het eerst heen gingen toen ik net in Canada was en we elkaar leerden kennen. Nu gingen we erheen met een andere reden. We vonden een plekje met uitzicht op de bergen, en terwijl Abby rustig haar boek las, begon ik me toch wel een beetje nerveus te voelen.

Na een klein uurtje zag ik dat onze vriend Zack zich met zijn camera had gepositioneerd in de bosjes achter ons en dat Abby nog steeds geen idee had wat de echte reden was om bij dit meer een middagje van de natuur te genieten.

Daar, op vrijdagmiddag rond een uurtje of drie, net voordat de laatste zonnestralen van het strand zouden verdwijnen, vroeg ik Abby of ze met mij wilde trouwen. Het antwoord… JA!

Vrijdag 7 Maart

Deze vrijdag was op zich niet zo bijzonder als de week daarvoor. Het is namelijk drie jaar geleden dat ik voor het eerst naar Canada vertrok en begon aan mijn stage bij Hungry For Life. Natuurlijk was dit een soort weemoedige maar ook een dankbare dag. Ik besef me dat met mijn stap naar Canada ik ver van mijn familie en vrienden ben, en mijn leven een heel ander pad heeft dan dat ik misschien daarvoor had bedacht. God heeft me in de afgelopen drie jaar enorm uit mijn comfortzone geduwd, maar heeft mij ook op elk moment gedragen.

Het vers Efeziërs 2:10: “Want Hij is het die ons gemaakt heeft tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.” Was en is nog steeds het vers dat mijn leven in de afgelopen drie jaar samenvat.

Als ik de afgelopen drie jaar samenvat, komen de volgende dankbare momenten in mijn gedachten. Ik heb onwijs veel mensen mogen ontmoeten over de hele wereld die geloven dat Jezus de weg is die leidt tot liefde, geluk en het leven. Mensen die hun leven toewijden om Hem en hun naasten te dienen. Ik heb mogen werken aan projecten die duizenden mensen in armoede hebben kunnen helpen. Soms ging het om eenmalige programma’s, maar ook om projecten die op de lange termijn impact hebben op hun leven. Ik voel me enorm gesteund door mijn supportteam, de groep mensen die mij maandelijks financieel en in gebed steunt. Dankzij hen ben ik in staat gesteld om dit werk te doen en op deze manier te leven. Bovenal ervaar ik dat dit niet mogelijk was zonder God die het heeft voorbereid. Ik ben dankbaar dat ik deze weg mag gaan en kijk uit naar de komende periode.

Het is daarnaast een tijd geleden dat ik een update gaf over wat ik in de afgelopen maanden heb gedaan. Het was een wat hectische periode in november, december en januari vanwege verschillende reizen en ons onverwachte bezoek aan Nederland vanwege het overlijden van oma.

In november was ik samen met Abby en haar familie in de Dominicaanse Republiek om wat vrije tijd te genieten en om de partners te ontmoeten en projecten te evalueren. Ook dit jaar zullen we verschillende teams naar de DR sturen om te werken aan projecten. Na Pasen zullen Abby, Dave en ik, samen met nog twee collega’s, een leiderschapsconferentie organiseren in de Dominicaanse Republiek voor onze partners, om in de leiders te investeren waarmee we samenwerken.

In deze video vertel ik meer over waar ik mee bezig ben in mijn werk als projectmanager van een van onze projecten in de Dominicaanse Republiek.

Daarna vertrokken we onverwachts naar Nederland vanwege het verdrietige nieuws van het overlijden van oma. In deze periode was het fijn om met familie te zijn en te weten dat, als het nodig is, ik richting Nederland kan komen. We waren dankbaar dat we in deze periode van zoveel mensen een bemoediging en troost mochten ontvangen.

Na de kerstperiode in Canada vertrok ik in januari met een team van Southern Irrigation naar Malawi om voor de derde keer met een team te werken aan het landbouwproject. Dit jaar stond in het teken van aanpassingen en reparaties van het watersysteem en voornamelijk het trainen van de boeren die op het land werken. Hopelijk kunnen we dit jaar beter in contact blijven met hen om hen te blijven ondersteunen met vragen over het watersysteem om hun gewassen beter te laten groeien. Het was een fijn team om mee samen te werken en hen te begeleiden. Ieder jaar groeit het project, en hopelijk kunnen we in de komende tijd meer winst boeken met de akker.

Op onze terugreis liet ik het team achter op het vliegveld van Addis Ababa en bezocht ik, samen met mijn collega Ashley en haar man Brandon, onze partner Simple Acts of Kindness (SAK). We bezochten de projecten, spraken met de werknemers die Simple Acts of Kindness in het afgelopen jaar heeft aangenomen, bezochten verschillende moeders met hun kinderen en organiseerden een lunchevenement voor straatkinderen.

Daarnaast zijn we al bezig met het jeugdproject van de PGR. Dankzij een van de vrijwilligers van SAK was Tilahun in staat om een gebouw te huren dat het centrum voor Simple Acts of Kindness zal worden. Ze kunnen hun kantoor daar naartoe verplaatsen en kunnen vanaf daar programma’s, training en hulp bieden aan de straatkinderen en de alleenstaande moeders die ze dienen. Als Hungry For Life blijven we hen steunen in hun operationele kosten, zodat ze lokaal geld en spullen kunnen ophalen voor de projecten. Dankzij de nieuwe werknemers konden ze in 2024 meer dan 180 alleenstaande moeders steunen met voedselpakketten, en sommigen van hen konden als straatverkoper beginnen.

Nu ben ik weer op kantoor en vliegen de weken voorbij, gelukkig maar, want ik ben wel klaar voor de lente. Hier op kantoor werk ik nu aan de projectrapporten en zijn we druk bezig met het plannen van meerdere projecten. Daarnaast zijn we bezig met het organiseren van een Week of Unbroken Prayer van 4 april tot 11 april. Dit doen we in samenwerking met 24-7 Prayer, een wereldwijde organisatie die zich inzet voor non-stop gebed, met een passie om God te ontmoeten en de wereld te veranderen door gebed, missie en recht.

Ik zal hier binnenkort meer over delen en wil u ook uitnodigen om deel te nemen in gebed voor onze gemeenschappen, want we geloven dat Gods koninkrijk zal komen in Chilliwack, in Rijnsburg, in Addis Ababa, of waar dan ook in de wereld.

Verder zullen Abby en ik aan de slag gaan om onze bruiloft te plannen. Ik vertrek over een aantal weken naar Ontario om een aantal kerken en groepen te bezoeken waarmee we samenwerken, zullen we na Pasen naar de Dominicaanse Republiek gaan en hebben we twee bruiloften van vrienden. Daarna ga ik waarschijnlijk eind juni naar Guatemala, en zullen Abby en ik eind juli drie weken naar Nederland komen.

Kortom, voorlopig heb ik nog genoeg te doen, en ik blijf me inzetten voor de projecten die we wereldwijd mogen uitvoeren. Om dit mogelijk te maken, ben ik afhankelijk van de steun van mensen zoals u. Uw gebed en financiële bijdrage maken een enorm verschil in het werk dat ik doe. Als u meer wilt weten over hoe u kunt bijdragen, of als u vragen hebt, aarzel dan niet om me een e-mail te sturen of uw bijdrage te geven via mijn supportpagina.

Contact

Support

Bedankt en tot de volgende blog! - Ruben