Blog 2: Canada is net iets te avontuurlijk

Inmiddels ben ik alweer 14 dagen in Canada. De tijd vliegt voorbij en afgelopen week heb ik ontzettend veel gedaan en meegemaakt. Maar laat ik meteen vertellen dat jullie je nergens druk over hoeven te maken. Na een val tijdens het skiën lig ik wat in de kreukels, maar ik hoop dat het allemaal snel goed komt. Het werk van de afgelopen week is afwisselend geweest. Voornamelijk ben ik bezig geweest met een country profile over de Dominicaanse Republiek en heb ik wat onderzoek gedaan naar de projectpartners in Haïti en de Dominicaanse Republiek. Dit was erg interessant, omdat ik zo wat meer achtergrond informatie krijg over de reis die ik ga maken. Verder ben ik mee gegaan naar een presentatie voor basisschoolkinderen over het werk wat Hungry for Life uitvoert en wat ze momenteel doen in Oekraïne. Dus al met al kan ik na twee weken zeggen dat ik aardig mijn draai begin te vinden en het werk wat ik mag doen interessant en uitdagend vind. Ook met de young adults groep van de Chilliwack Alliance Church kan ik het goed vinden. Zo zijn we gaan hiken in het donker met een gaaf uitzicht over Chilliwack, hebben we al aardig pittige bijbelstudies gehad over Openbaringen, hebben we een spelavond gehad en hebben we een klein huisfeestje gehad. Vaak worden de avonden dan ook nog afgesloten bij Wendy’s één van de vele fastfoodketens in Canada. Een ander ding waar ik heel dankbaar voor ben, is dat ik het ook goed kan vinden met de familie Goertzen. Ze nemen mij overal mee naartoe en betrekken mij ook in hun gezinsleven. Zo mocht ik afgelopen zaterdag ook mee skiën, maar dit werd toch een behoorlijk avontuur. Onder het motto “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” bond ik mijn ski's onder en ben ik de berg afgegaan. Ook al ging het de eerste keer nog net goed, de tweede keer ging het behoorlijk mis. Tijdens het remmen raakte een van mijn ski's los, verloor ik mijn balans en bleef mijn andere ski in de grond steken waardoor ik mijn knie voelde bewegen op een manier dat niet zou moeten kunnen. Hierdoor was ik niet meer in staat om zelf de berg af te komen en moest ik met de slee naar beneden gebracht worden. Dit was eigenlijk wel leuker dan skiën. Het is dan wel weer jammer dat ik eerst geblesseerd moet raken voordat ik zo getransporteerd mocht worden. Helaas heb ik nog steeds last van mijn knie, deze is erg gezwollen en ik heb vermoedelijk mijn voorste kruisband beschadigd. Ik ben dus bang dat dit nog even gaat duren voordat het helemaal hersteld is. Omdat een bekende van de familie fysiotherapeut is, heb ik gelijk een heel schema gekregen bestaande uit rusten, koelen, elektrische impulsen voor m’n spieren en wat kleine oefeningen. Hiermee hoop ik in ieder geval in drie weken een beetje normaal te kunnen lopen zodat ik toch een beetje mobiel op missiereis maar Haïti en de Dominicaanse Republiek kan. Ik moet mijn verwachtingen en plannen voor avontuurlijke outdoor activiteiten bijstellen. Een voordeel is wel, het is mijn linker knie dus ik kan nog steeds autorijden en een roadtrip maken. Helaas is er niks aan te veranderen, dus blijven we positief en probeer ik zo snel mogelijk weer fit te worden. Kortom, wordt vervolgd!

- Ruben