top of page
IMG_4461.jpeg
Blogpost
Ruben Verheij

Blog 4: Haïti en de Dominicaanse Republiek

Het kostte me wat moeite, maar het is me gelukt om een blog te schrijven. Ik heb het al aardig laten zien op social media, maar alweer een week geleken ben ik terug gekomen van twee weken in Haïti en de Dominicaanse Republiek, waar ik met een klein team verschillende ministries heb bezocht.

Deze twee weken zijn een rollercoaster geweest, van gebeurtenissen die te gek zijn, naar schrijnende situaties, naar plekken waar schitterende dingen gebeuren. Het ontroerd en motiveert elke keer als ik iemand spreek over zijn of haar levensverhaal. Het is dan ook lastig om alles in een blog te stoppen, maar ik zal proberen te vertellen wat we gedaan hebben en hoe bijzonder elke ministry is en wat voor impact zij maken op de locatie waar zij zich bevinden.


Na een lange dag reizen via Vancouver, Toronto en Orlando stapten we dinsdag 12 april vroeg in de ochtend in een oude vrachtvliegtuig van Missionary Flights International. Tussen de pakketten voor de verschillende ministries vlogen we vanuit Fort Pierce in Florida naar Pignon in Haïti. Hier brachten wij de eerste dagen van onze reis door bij de organisatie United Christians International. Een ministry die gerund wordt door Jean Jean en Kristie. Jean Jean is opgegroeid in deze regio en Kristie is 25 jaar geleden vanuit de VS naar Pignon vertrokken.

Toen Jean Jean begon met zijn ministry als pastor was zijn dorp een plek waar veel armoede heerste en waar de mensen zich aan voodoo toewijden. Inmiddels is hun ministry uitgegroeid to gigantische proporties. Er is een school, een kliniek, een universiteit, meerdere slaapruimten voor studenten, en er zijn huizen gebouwd voor mensen die hun huis zijn kwijt geraakt tijdens de aardbeving. Maar ook spiritueel zijn de communities in de wijde omtrek veranderd, waar invloedrijke witchdoctors vroeger voodoo rituelen uitvoerden, zijn er nu vele van hen die tot geloof zijn gekomen en het evangelie verspreiden en zijn er inmiddels al 17 kerken gepland.


We hebben overal een kijkje kunnen nemen. Ook zijn we bij een aantal voedingsprogramma’s geweest in omliggende communities, hebben we een agriculture project bezocht en hebben we een aantal huisbezoeken gedaan.

Daarnaast organiseerde UCI een volleybaltoernooi, waarbij ruim 600 spelers uit het hele land aan mee deden. Het niveau van het toernooi was aanzienlijk hoog, zo hoog zelfs dat ik het waarschijnlijk behoorlijk pittig had gevonden als ik met het team van UCI mee had kunnen spelen. In de brandende zon, op een betonnen vloer, werd er met een hoge intensiteit gespeeld wat het zeer aantrekkelijk maakte om te blijven kijken.


Zaterdagochtend ging onze reis verder. Met de MAF vlogen wij naar Anse Rouge. Een totaal andere omgeving, die het beste beschreven kan worden als kurkdroog. Hier spendeerde wij een aantal dagen bij Lemuel Ministries. Manis Dilus startte deze organisatie met als doel om kinderen in zijn community een betere jeugd te geven dan dat hij zelf heeft meegemaakt. Zij focussen op allerlei vormen van ontwikkelingswerk. Omdat hun omgeving zo droog is spenderen zij heel veel tijd in het planten van bomen en het trainen van mensen over de noodzaak van gezonde bomen in de omgeving. Tijdens ons verblijf daar hebben we wederom veel van hun projecten gezien. Zo zagen we de hand gegraven water reservoirs, de tuinen die zij beheren, hun compound met de school en kerk, en de bouwgroothandel die zij hebben opgericht.

Het bijzondere was dat alles gereed was om het water te ontvangen, het enige dat ontbrak was het water zelf. Al maanden had het niet geregend en de water reservoirs stonden al twee maanden droog.


Op zondag was het Pasen, dit was zeer bijzonder om in een Haïtiaanse kerk met zoveel mensen te vieren. Bijzonder ook om te beseffen dat thuis in Rijnsburg, in Chilliwack en vele andere kerken in de wereld mensen op diezelfde dag vieren dat Jezus waarlijk is opgestaan.

Graag vertel ik je hoe bijzonder deze paaszondag was. Ondanks dat ik weinig van de dienst in het Creools begreep, vertelde Jason mij dat ze vrijwel elke keer voor water aan het bidden waren. Na de kerk gingen wij rond door de community, om mensen te bezoeken en om het bouwgroothandel project te bekijken. Totdat we een telefoontje kregen dat we onmiddellijk terug moesten komen, want het water uit de bergen kwam eraan! We waren aan de verkeerde kant van de rivier en als het water er eenmaal is, zouden we niet meer kunnen oversteken. Een kleine (voorzichtige) sprint volgde, maar gelukkig waren we ruim op tijd.

Het enthousiasme van de mensen om ons heen steeg, in de verte konden we het water al horen en vanuit andere communities rondom ons hoorde we steeds gejuich opkomen. Toen het water als een vloedgolf het eerste reservoir in stroomde, was ook bij ons het enthousiasme niet meer te temmen. Binnen een halfuur tijd waren alle water reservoirs gevuld. Dit betekend dat Lemuel voor meer dan acht maanden aan water heeft. Daarnaast kwam er vanaf de kust een grote donkere wolk aanwaaien die ook nog eens een hele bak met regen over de omgeving uitstortte. Het geluk van de mensen in Lemuel kon niet meer stuk en deze paasdag werd een dag vol rijke zegen.


Maandag was het voor ons tijd om naar een andere omgeving te vliegen. Ditmaal in een kleine 6-persoons vliegtuig vlogen wij van Anse Rouge naar de stad Jeremie. In deze stad is de organisatie Haiti Bible Mission actief. Het contrast met Anse Rouge is gigantisch, niet alleen zijn we van het meest droge gedeelte naar het meest groene en vruchtbare gedeelte van Haiti gevlogen. Ook de verschillen tussen de beide ministries zijn enorm.

Waar Lemuel een kalme rurale en lokale organisatie is met een relatief kleine community, is Haiti Bible Mission een stadse, hectische en ietwat Amerikaanse organisatie.

Toch is de grootste overeenkomst dat beide organisaties een hart hebben voor hun community, voor het opleiden van lokale leiders en het verspreiden van Jezus’ liefde.


Tijdens ons verblijf bij Haiti Bible Mission werden we door de stad rond geleid door Mark en zijn team. Mark zelf komt uit Florida en zijn team bestaat uit lokale Haïtiaanse leiders en een security team. Niks is voor deze organisatie te gek om te doen, in gesprek gaan met gangleaders, het bezoeken van de lokale gevangenis of het evangeliseren in één van de sloppenwijken van de stad. Het was bijzonder om te zien hoe discipelen gevormd worden en de lokale kerk groeit door het werk dat Haiti Bible Mission doet.

Ook hier hebben we veel gezien, veel mooie verhalen mogen horen en veel mensen mogen ontmoeten.


Woensdag ging onze trip verder naar de Dominicaanse Republiek. Vanuit Jeremie vlogen we naar Port-au-Prince om vandaar naar Santo Domingo te vliegen. In de Dominicaanse Republiek kregen we een aardige upgrade in luxe. We verbleven namelijk de eerste nacht in een hotel in Santo Domingo, en de andere nachten op een All inclusive resort in La Romana. Toch riep dit bij mij een ongemakkelijk gevoel op. Ik zal zeker niet klagen over alles wat we konden doen op het resort. Het was moeilijk om in de ochtend een community te bezoeken waar veel ongedocumenteerde Haïtianen wonen en een voedingsprogramma meer dan 2500 ondervoede kinderen helpt, om vervolgens een lunch te hebben op het resort en te zien hoeveel voedsel er geconsumeerd en weggegooid wordt. Toch was het een mooie tijd om ook de Dominicaanse partner te leren kennen, waar Hungry For Life een nieuwe partnership mee begint.


Terug naar vandaag, want inmiddels ben ik alweer een week terug in Chilliwack. Ik ben dankbaar voor de dingen die ik tijdens deze reis heb mogen zien en mee heb mogen maken. Het is bemoedigend om te zien dat de kerk wereldwijd leeft en dat God nog elke dag het leven van mensen weet te veranderen. Afgelopen week heb ik dan ook veel tijd genomen om even tot rust te komen en alles een beetje op een rijtje te zetten. We zijn over de helft van mijn tijd in Canada. Alhoewel ik er nog niet te veel over wil nadenken, wordt het wel tijd om keuze te maken over wat ik na deze internship wil gaan doen. Misschien weer terug naar Canada? Misschien toch een masterstudie doen? Misschien toch een baan in Nederland proberen te vinden? Kortom, vragen die ik nog niet kan beantwoorden, maar ik heb er vertrouwen in dat er een deur met nieuwe mogelijkheden zal open gaan.


Knie update:


Dan nog een kleine update over mijn knie. Helaas gaat niet alles zoals ik van te voren gehoopt had. Vlak voordat ik het vliegtuig in stapte om vanuit Florida naar Haïti te vliegen heb ik op een knullige manier weer mijn knie verdraait. Daarom heb ik in de Dominicaanse Republiek een MRI scan laten maken. De resultaten van de MRI scan waren niet heel positief. Ik heb namelijk mijn voorste kruisband volledig afgescheurd en een scheuring in mijn binnenste meniscus.

Dit is uiteraard een grote teleurstelling. Ik kan er alleen niks aan veranderen, dus blijf ik positief over de situatie en probeer ik nu uit te zoeken wat het beste is om te doen. Ik hoef in ieder geval niet eerder terug te komen om het te laten opereren, en met een goed trainingsschema blijf ik proberen mijn knie zo sterk mogelijk te houden. Ik zou het fijn vinden als je voor me wilt bidden, voor wijsheid, rust, herstel en bemoediging. Het is een bijzondere tijd hier, maar het is toch ook wel een emotionele rollercoaster. Gelukkig komen er ook hele leuke dingen aan, zo zal ik aanstaande zaterdag naar Vancouver Island gaan om de familie daar te bezoeken en heb ik een ander weekend weg gepland met de jongeren van een kerk hier in Chilliwack. Kortom, wat de toekomst ook brengen mogen, mij geleid des Heren hand, moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land. - Ruben



54 weergaven

Comentarios


bottom of page